At Tuwani
Door: Maarten en Aart
Blijf op de hoogte en volg Aart en Maarten
24 Maart 2009 | Palestina, Hebron
Beste vriend(inn)en!
Het is dinsdag en we zijn weer terug in Hebron (Al Khalil) in het CPT appartement. Gisterenavond en vandaag heeft het flink geregend en gewaaid. Het was gewoon GUUR. In de nacht in Tuwani kon je je adem zien…. Gelukkig een stapel dekens ! Tot zover het WEER. Deze keer gesponsord door CPT.
At Tuwani.
Dit dorp heeft twee kanten. Aan de ene kant is de situatie tragisch. Ze zijn van veel voorzieningen verstoken die in de nederzetting Ma’on op ongeveer 500 m afstand wel aanwezig zijn. Electriciteit vanuit het landelijke net (At Tuwani heeft een eigen generator die tussen 18 en 22 uur aan staat) , water (At Tuwani moet het doen met water opgespaard vanuit de regen en met water aangevoerd per tank om bijvoorbeeld te kunnen bouwen), wegen ( Israëlische auto’s met gele nummerplaten kunnen over een prachtige provinciale weg rijden ; de mensen van At Tuwani moeten het doen met slechte wegen , die in het dorp niet zijn geasfalteerd), voor At Tuwani worden geen bouwvergunningen afgegeven – Ma’on bouwt rustig verder….. En zo is er op heel veel punten een enorm contrast.
Aan de andere kant is het dorp een voorbeeld van taaiheid van de mensen. Hoewel ze allerlei problemen hebben met bouwen, landbouw, voorzieningen, soms een ezel wordt gestolen door Ma’on en er schapen dood gaan door vergiftiging, blijven ze zitten waar ze zitten, bouwen verder. ploegen toch weer en de kinderen gaan toch naar school. En dat alles ondanks soms niet zachtzinnige confrontaties. Ze zijn als gemeenschap zich aan het trainen in geweldloos verzet en geweldloze actie. Er is in het dorp een AVP trainer! Hij heeft veel mensen van het dorp en omliggende Palestijnse dorpen bij elkaar gekregen voor trainingen.
CPT speelt een belangrijke rol bij het registreren van de gebeurtenissen tussen de settlers en de mensen van At Tuwani. De media aandacht die daardoor ontstaat blijkt een belangrijke rem te zijn op het gebruik van geweld door de settlers.
CPT begeleidt de kinderen niet meer op de “weg” die door Ma’on loopt. Officieel moet dat nu gedaan worden door de IDF (Isralian Defence Force) op voorwaarde dat de “internationals” (CPT) zich er niet meer mee bemoeien. De IDF echter doet niet de he;le route zoals hen door de Knesset is opgedragen. Juist een “gevaarlijk” stuk van de route moeten de kinderen alleen afleggen zonder de begeleiding. Aan begin en eind worden de kinderen opgevangen en geteld, de tijden van de escorte door CPT geregistreerd en wordt zoveel mogelijk gefilmd, zodat eventueel zichtbare incidenten aan de media kunnen worden doorgegeven. Het is een ingewikkelde situatie waarbij het nog zoeken is naar de manier om de IDF haar opdracht volledig te laten uitvoeren. Ook herders worden door CPT begeleid, omdat ook zij regelmatig in meer of mindere mate worden lastiggevallen door de mensen van Ma’on. Ondertussen schuiven de hekken die de mensen van Ma’on plaatsen steeds een stukje op. Het land dat oorspronkelijk door de Palestijnen werd bewerkt wordt zo steeds kleiner. De uitbreiding van Ma’on gaat gestaag door. De Palestijnen verliezen grond. Hun verzet zit in hun pogingen om hun oude grond weer te gaan bebouwen. Huizen die zonder vergunning van de Israëlische autoriteiten zijn gebouwd worden soms getroffen door de “demolition order”. Als de Palestijnen genoeg geld hebben bouwen ze weer een nieuw huis. Zo is ook de plaatselijke kleine moskee ook al voor de tweede keer gebouwd. (Afgelopen donderdag in Tony Blair op bezoek geweest in het dorp, de impact daarvan weten we nog niet).
We hebben veel gepraat over “weerstand bieden”- hoe gaat het verder met Tuwani en met Palestina – hoe kan je met geweldloze actie iets bereiken. Eén ding lijkt duidelijk: er is een grote rol weggelegd voor Europa en de VS. De Palestijnen zijn hard bezig om hun zaken wat betreft Geweldloosheid op orde te krijgen. De kracht van Israel in haar handelen op dit moment hangt af van de steun uit het buitenland.
Aart is naar de heuvels achter At Tuwani geweest en heeft daar van maandag op dinsdag in een grotwoning geslapen. Het was aan één kant een koninklijke ervaring. De twee delegatieleden en de CPTer werden als vorsten ontvangen, zaten in het midden, kregen bezoek van de buren en dat alles in een taal, die Aart in ieder geval niet beheerst. Aan de andere kant, het is, ondanks dat de grot een goed klimaat heeft, een vrij primitieve manier van wonen.
De mensen hebben dankzij de aandacht nu minder last van leger en settlers. En ze vinden een bezoek een heel belangrijke zaak. Zij willen graag, dat hun verhaal verteld wordt.
Op dinsdagmiddag hebben we een ziekenhuis in Hebron bezocht dat zich vooral richt op zorg voor minder vermogenden. De doktoren vertelden dat vanwege de beroerde situatie van bezetting en doorlopende psychische druk op de mensen er een aantal ziekten meer voorkomen dan gemiddeld.
Tot de volgende editie, Aart en Maarten
Het is dinsdag en we zijn weer terug in Hebron (Al Khalil) in het CPT appartement. Gisterenavond en vandaag heeft het flink geregend en gewaaid. Het was gewoon GUUR. In de nacht in Tuwani kon je je adem zien…. Gelukkig een stapel dekens ! Tot zover het WEER. Deze keer gesponsord door CPT.
At Tuwani.
Dit dorp heeft twee kanten. Aan de ene kant is de situatie tragisch. Ze zijn van veel voorzieningen verstoken die in de nederzetting Ma’on op ongeveer 500 m afstand wel aanwezig zijn. Electriciteit vanuit het landelijke net (At Tuwani heeft een eigen generator die tussen 18 en 22 uur aan staat) , water (At Tuwani moet het doen met water opgespaard vanuit de regen en met water aangevoerd per tank om bijvoorbeeld te kunnen bouwen), wegen ( Israëlische auto’s met gele nummerplaten kunnen over een prachtige provinciale weg rijden ; de mensen van At Tuwani moeten het doen met slechte wegen , die in het dorp niet zijn geasfalteerd), voor At Tuwani worden geen bouwvergunningen afgegeven – Ma’on bouwt rustig verder….. En zo is er op heel veel punten een enorm contrast.
Aan de andere kant is het dorp een voorbeeld van taaiheid van de mensen. Hoewel ze allerlei problemen hebben met bouwen, landbouw, voorzieningen, soms een ezel wordt gestolen door Ma’on en er schapen dood gaan door vergiftiging, blijven ze zitten waar ze zitten, bouwen verder. ploegen toch weer en de kinderen gaan toch naar school. En dat alles ondanks soms niet zachtzinnige confrontaties. Ze zijn als gemeenschap zich aan het trainen in geweldloos verzet en geweldloze actie. Er is in het dorp een AVP trainer! Hij heeft veel mensen van het dorp en omliggende Palestijnse dorpen bij elkaar gekregen voor trainingen.
CPT speelt een belangrijke rol bij het registreren van de gebeurtenissen tussen de settlers en de mensen van At Tuwani. De media aandacht die daardoor ontstaat blijkt een belangrijke rem te zijn op het gebruik van geweld door de settlers.
CPT begeleidt de kinderen niet meer op de “weg” die door Ma’on loopt. Officieel moet dat nu gedaan worden door de IDF (Isralian Defence Force) op voorwaarde dat de “internationals” (CPT) zich er niet meer mee bemoeien. De IDF echter doet niet de he;le route zoals hen door de Knesset is opgedragen. Juist een “gevaarlijk” stuk van de route moeten de kinderen alleen afleggen zonder de begeleiding. Aan begin en eind worden de kinderen opgevangen en geteld, de tijden van de escorte door CPT geregistreerd en wordt zoveel mogelijk gefilmd, zodat eventueel zichtbare incidenten aan de media kunnen worden doorgegeven. Het is een ingewikkelde situatie waarbij het nog zoeken is naar de manier om de IDF haar opdracht volledig te laten uitvoeren. Ook herders worden door CPT begeleid, omdat ook zij regelmatig in meer of mindere mate worden lastiggevallen door de mensen van Ma’on. Ondertussen schuiven de hekken die de mensen van Ma’on plaatsen steeds een stukje op. Het land dat oorspronkelijk door de Palestijnen werd bewerkt wordt zo steeds kleiner. De uitbreiding van Ma’on gaat gestaag door. De Palestijnen verliezen grond. Hun verzet zit in hun pogingen om hun oude grond weer te gaan bebouwen. Huizen die zonder vergunning van de Israëlische autoriteiten zijn gebouwd worden soms getroffen door de “demolition order”. Als de Palestijnen genoeg geld hebben bouwen ze weer een nieuw huis. Zo is ook de plaatselijke kleine moskee ook al voor de tweede keer gebouwd. (Afgelopen donderdag in Tony Blair op bezoek geweest in het dorp, de impact daarvan weten we nog niet).
We hebben veel gepraat over “weerstand bieden”- hoe gaat het verder met Tuwani en met Palestina – hoe kan je met geweldloze actie iets bereiken. Eén ding lijkt duidelijk: er is een grote rol weggelegd voor Europa en de VS. De Palestijnen zijn hard bezig om hun zaken wat betreft Geweldloosheid op orde te krijgen. De kracht van Israel in haar handelen op dit moment hangt af van de steun uit het buitenland.
Aart is naar de heuvels achter At Tuwani geweest en heeft daar van maandag op dinsdag in een grotwoning geslapen. Het was aan één kant een koninklijke ervaring. De twee delegatieleden en de CPTer werden als vorsten ontvangen, zaten in het midden, kregen bezoek van de buren en dat alles in een taal, die Aart in ieder geval niet beheerst. Aan de andere kant, het is, ondanks dat de grot een goed klimaat heeft, een vrij primitieve manier van wonen.
De mensen hebben dankzij de aandacht nu minder last van leger en settlers. En ze vinden een bezoek een heel belangrijke zaak. Zij willen graag, dat hun verhaal verteld wordt.
Op dinsdagmiddag hebben we een ziekenhuis in Hebron bezocht dat zich vooral richt op zorg voor minder vermogenden. De doktoren vertelden dat vanwege de beroerde situatie van bezetting en doorlopende psychische druk op de mensen er een aantal ziekten meer voorkomen dan gemiddeld.
Tot de volgende editie, Aart en Maarten
-
24 Maart 2009 - 22:34
Marius:
Ha! Ik ben de eerste die reageert!
Terwijl ik hier in een warme kamer me probeer te verdiepen in Sjiitische politieke theologie lopen jullie in de barre kou de machten van het geweld tegenstand te bieden... Gelukkig kan ik er zo een beetje bij zijn.
Bedankt voor het bericht! -
24 Maart 2009 - 22:36
Marianne Grooten:
Dag Maarten en Aart,
Jullie berichten blijven boeien. Veel goeds,
Marianne -
24 Maart 2009 - 22:45
Sonja:
Goed om te lezen over Tuwani. Hoop dat het bezoek van Blair van impact zal hebben.
(ik zie de wijziging van vlag. mooi)
Succes en sterkte nog de komende tijd. -
24 Maart 2009 - 23:01
Joke Barneveld:
Beste Aart en Maarten,
Ik lees jullie verslagen en word er verdrietig van.. wat moet het leven moeilijk en ingewikkeld zijn daar.. Goed dat hier meer en meer aandacht voor komt, en hopelijk ook oplossingen!
Alle goeds nog, hartelijke groet, Joke -
25 Maart 2009 - 06:26
Laura:
Wat een verhaal zeg. Wat moeten de mensen uit At Tuwani zich machteloos voelen.
Veel succes nog!
Ik denk aan jullie! -
25 Maart 2009 - 09:00
Pieter Post:
Jullie berichten geven voldoende stof voor de (vredes)gemeenten hier. Hopelijk zullen jullie het nog druk krijgen in het komende winterseizoen!
Hartelijke groeten van Pieter. -
26 Maart 2009 - 19:01
Herman En Femmie:
Dag Maarten en Aart,
We hebben zojuist met Margreet gegeten, gezellig. Ze vertelde met een blij gezicht dat ze een verrassende bos bloemen kreeg vandaag,leuk dat wijmet haar dat verhaal konden delen. We hebbben piepers met witlof gegeten en een hollands slavinkje van de slager.Gister spraken we Rian, ze zag er goed uit.
We hebben zojuist een verslag van jouw gelezen. We zijn onder de indruk van de geweldloze trainingen die er opgezet zijn. Overwin het harde met het zachte..
Dag Maarten, het ga je goed!
Herman en Femmie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
