Hebron en Jeruzalem

Kleuterschool Zleekha
Een goede vriendin van CPT (buurvrouw van het CPT appartement) heeft in een ruimte boven haar woning een kleuterschool opgezet. Zij heeft daar 2 vrouwen aan het werk en een stagiaire en 35 tot maximaal 40 kinderen. De ruimte voor de kinderen is ongeveer 2 flinke slaapkamers groot. De kinderen leren samen spelen, woordjes, tekenen, zingen en enkele woorden in het Engels. De oorsprong van de school is niet zo standaard als het begin lijkt. Tijdens de 2e intifada was er uitgaansverbod in heel Hebron, met als gevolg dat de kinderen 40 dagen niet naar school konden. Via de daken, die in elkaar overlopen, bracht Zleekha toen een aantal kinderen bijeen. Zij gaf de kinderen (en de ouders) een signaal van hoop, door met ze plantjes op te kweken. De ouders verzochten haar later om een kleuterschool te beginnen, omdat ze de opvang zo goed had gedaan.
Nu is de kleuterschool gewoon kleuterschool en geweldloos verzet tegelijk: hij is gelegen aan het eind van een straatje, vlak bij de afsluiting vanwege een nederzetting. Als de school (en het CPT appartement) daar niet waren, was de afsluiting allang een stuk opgeschoven. Tot ongenoegen van de mensen van de nederzetting spelen de kinderen op straat voetbal, als speelkwartier. Speciaal daarvoor is er een veld geschilderd en staan er voetbaldoelen. De lege straat (en ook de buurt) wordt op deze manier zo veel mogelijk door de oorspronkelijke bewoners gebruikt.

Hebron Rehabilitation Centre (RHC)
De oude (mooie) stad Hebron kent 4 nederzettingen, deels op Palestijnse huizen, deels nieuw gebouwd. “Voor de veiligheid” wordt er op veel plaatsen afgesloten, geen bouwvergunning gegeven en als gevolg daarvan verpaupert de stad, gaan winkels dicht en verlaten mensen hun huizen. Dit is het gevolg van de 101 afsluitingen en checkpoints in een stad, die volledig? onder Palestijnse jurisdictie valt. Met hulp van o.a. geld van de EU en uit Duitsland werkt het RHC aan de restauratie van huizen, straten, ornamenten enzovoorts. Inmiddels zijn er zo al 850 appartementen gerestaureerd. De gerestaureerde panden worden gratis ter beschikking gesteld aan bewoners, met in het contract dat ze minimaal 5 jaar blijven wonen. Zo wordt geprobeerd de binnenstad van Hebron levend te houden.
Niet alleen huizen, ook speeltuinen en parken worden opgezet, gerestaureerd en voorzien van speelmateriaal. De bedoeling is een bijdrage te leveren aan de normalisatie van het gedrag van de kinderen.
Ata Jaber
Na een lunch in de stad (falaffel pita) hebben we even tijd gehad voor een vrije wandeling door een stukje stad. Hebron ontwikkelt zich tegen de verdrukking in. Een uiterst moderne shopping mall leverde het gevoel op in de Bijenkorf in Amsterdam rond te lopen.
Rond 3 uur werden we opgehaald door Ata Jaber en door hem begeleid met taxi’s naar vlak bij zijn huis gebracht. De weg naar zijn huis duurde een half uur (en een flying roadblock) om een afstand van 5 minuten af te leggen. We moesten namelijk helemaal om het afgesloten centrum omrijden. Vanaf de grote weg (hoofdzakelijk voor Israëlisch verkeer) was het eerst klimmen over een berg zand (afgesloten afslag) en daarna een stuk de berg op. Ata vertelde, dat zijn huis 2x met de grond gelijk gemaakt is, en dat hij nu in zijn derde huis woont (met 4 kinderen en een bouwvergunning, exceptioneel voor Palestijnen). De ontvangst is, zoals steeds, uiterst hartelijk. Gezamenlijk eten we een grote pan met rijst kip en bloemkool (maqlube), drinken we zoete thee en praten over de ontwikkelingen in Palestina. Ata vertelt, dat ooit de hele vallei aan zijn familie toebehoorde. Ze plantten allerlei groenten en fruit en verkochten dat in Hebron, Jericho, Bethlehem en Jeruzalem. Nu kan dat niet meer, want aan de overkant staat, vlak achter en boven zijn ouderlijk huis, een nederzetting. Zijn land is geconfisqueerd land. En de wegen voor handel zijn afgesneden.
De volgende ochtend zijn we op bezoek geweest bij het huis waarin zijn vader, met 3 broers, twee met gezin, wonen. De aanbouw die ze wegens gezinsuitbreiding hadden gemaakt, u raadt het al, is demolished.

Abulhadi Hantash
Het verhaal over zijn organisatie (Land Defence General Committee) heeft Abdulhadi al eerder bij ons in het CPT appartement gedaan. Nu hebben we op zijn uitnodiging samen geluncht en daarna heeft hij zijn kantoor laten zien. Hij werkt daar als vrijwilliger, omdat hij met pensioen is. De kaarten, die hij laat zien over het gebied rondom Hebron, zijn opnieuw verbazend, ook al hebben we dat verhaal al gehoord. De strategie van Israel lijkt ook hier om grenzen zo te verleggen, dat gebied met vruchtbare grond en water met zo weinig mogelijk Palestijnen bij Israel getrokken wordt
Vandaag (vrijdag) zijn we met de bus naar Jeruzalem gegaan. De organisatie tegen huisafbraak (een organisatie van kritische Israëliërs) vertelde een verhaal over de nederzettingen rond Jeruzalem. De status van Oost Jeruzalem is anders dan van de rest van de West Bank, omdat het officieel geannexeerd is (officieel voor Israel, niet erkend door de rest van de wereld). De rondtoer per bus laat zien hoe doordacht deze annexatie vorm wordt gegeven: de bestaande grens tussen Oost- en West Jeruzalem is niet meer zichtbaar, doordat overal de bouwstijl precies hetzelfde is. Op een bepaald punt komen we bij de “muur”. Die deelt een wijk van Jeruzalem keurig in tweeën en zorgt daarmee voor ontwrichting van de Palestijnse structuren. Verder bezoeken we een uitgebreide nederzetting (Male Adumim), die deel uitmaakt van de opsplitsing van Palestina in een noordelijk en een zuidelijk deel. Volgens de gids heeft Israel voor zichzelf een enorm probleem gecreëerd. Er is zoveel gebied in beslag genomen en bewoond door Israëliërs, dat er geen levensvatbare Palestijnse staat overblijft. Een tweestaat oplossing is dan internationaal gezien onacceptabel, een éénstaat oplossing ongewenst.

Sabeel vertelde in de middag over de situatie van de Palestijnse christenen. Bestaan die dan? Jazeker, en al sinds het jaar 0 (letterlijk). De eerste christenen waren namelijk Palestijnen! Er zijn er momenteel ongeveer 150.000. De grootste uitdaging, die zij zien, is te praten met mensen, die Israel ondersteunen. De steun aan Israel mag nooit leiden tot groot onrecht, aangedaan aan een ander volk. Veel publicaties van Sabeel gaan daarover.

Hartelijke groet van Aart en Maarten