tweede en derde dag
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Aart en Maarten
20 Maart 2009 | Israel, Jeruzalem
Tweede dag
Bezoek aan Wi'Am
Ons eerste bezoek is aan het Palestinian Conflict Resolution Centre Wi’am. Directeur Zoughbi vertelt, dat hij goede contacten heeft met IFOR (die het hoofdkantoor heeft in Alkmaar). Ze kennen het AVP (Alternatives to Violence Programme), dat ook in Nederland wordt aangeboden. Zij zijn getraind door AVP Zuid Afrika.
Ze houden zich bezig met jongeren, vrouwen, kinderen. Bij de kinderen ligt de nadruk op traumaverwerking. Ruim 80% van de kinderen heeft traumatische ervaringen. Er zijn veel stress-gerelateerde ziekten. Mensen zijn gevangenen van permanente angst. De regelmatige controles hebben een vernederende werking. Veel vrouwen zijn het slachtoffer van geprojecteerde boosheid, die gaat van man op vrouw op kind op hond op kat.
Holy Land Trust
Deze richt zich vooral op Vredesopbouw door het trainen van mensen in geweldloosheid. Het gaat zowel over politiek als over conflicthantering. Zij proberen mensen bewust te maken, van wat geweld is, dat ze zelf ook in hun taalgebruik geweld gebruiken. Zij trainen iedereen inclusief Hamasstrijders.
Zij voeren de discussie met mensen over wat geweldloosheid is: een strategische, een pragmatische of een principiële keuze. Hun missie is om een beweging van geweldloosheid op te bouwen in Palestina.
Badil
Deze organisatie houdt zich vooral bezig met de ontheemde Palestijnen (dat zijn er 7,5 miljoen). Het officiële aantal wordt altijd veel lager aangegeven. Dat gaat dan om de mensen, die in door de UN erkende vluchtelingenkampen wonen. Er zijn echter veel vluchtelingen in niet erkende kampen. Badils grootste zorg gaat uit naar de ontheemden (en hun rechten) binnen Israël en Palestina, een vergeten groep. Harim begint zijn verhaal met de uitspraak, dat het eigenlijk heel eenvoudig is (er zijn duizenden ingewikkelde details): Israel is al zestig jaar bezig zo veel mogelijk land onder controle te krijgen met zo weinig mogelijk Palestijnen. Het vertoont volgens hem grote gelijkenis met de Apartheid in Zuid-Afrika.
Deheisha refugee Camp.
We zijn naar een PALESTIJNS vluchtelingenkamp (in Palestina) gegaan en hebben daar bij een familie overnacht. Kamp Deheisha is aan de zuidkant van Bethlehem.
Atallah, onze gids, heeft ons meegenomen naar het dak van het Gemeenschapshuis van Deheisha.
Hij wees ons op de nieuwe joodse nederzettingen en hoe één nederzetting er vooral is om het laand waar de waterbronnen zijn bezet te houden. Er wonen daar nauwelijks mensen. Je kon zien hoe Bethlehem omringd gaat worden door nederzettingen.
In het kamp wonen op 1 km2 17000 mensen. Het zijn dezelfde families die er in 1948 begonnen en er tot 1955 in tenten leefden. Ze moesten vluchten uit het westelijke deel van Palestina omdat de direct na het uitroepen van de Joodse staat de Palestijnse dorpen werden “ontruimd”. Nog steeds wonen deze mensen in dit kamp (nu al de derde generatie). Na 1950 heeft de VN iedere familie voorzien van een betonnen huis van 3x4 meter. Daarover en omheen zijn grotere huizen gebouwd. Nu kunnen ze alleen nog maar omhoog om meer plaats voor de eigen mensen te maken. Ze kunnen nergens anders heen of ze moeten emigreren…. Voor de eerste intifada was er werk in omliggende gebied – vooral in de bouw. Na de intifada steeds minder . Nu is 70 % zonder werk.
Derde dag.
Vergadering over de dag:
We hebben met elkaar besproken wat we bij de tweede dag hebben ervaren en hoe we ons voelden.
Verder hebben we de aanwezigheid bij de demonstratie doorgenomen. Een aantal scenario’s zijn de revue gepasseerd en hoe we dan zouden reageren.
Rapprochement Center (voor toenadering tussen mensen onderling)
George heeft ons verteld over de activiteiten, die begonnen na de 1e intifada in 1987. Ze zijn vooral bezig geweest met samenlevingsopbouw. Door het aanleggen van gemeenschappelijke dorpstuinen hebben ze dorpjes economisch onafhankelijker en meer zelfvoorzienend gemaakt.
Dat kwam goed van pas, toen bij een belastingweigering (no representation: no taxation) de streek 42 dagen werd afgesloten en er geen boodschappen gedaan konden worden. Dorpelingen konden bij elkaar fruit en melk ’s nachts op de stoep zetten, wat een geweldige onderlinge steun betekende.
Intussen is de organisatie gestart met ISM (International Solidarity Movement) om ook het Palestijnse geweldloze verzet te laten zien. De media laten al genoeg Palestijns geweld zien.
Ze hebben ook een alternatief media project (IBMC), een ‘andere’ reisorganisatie (Alternative Travel Programme) en een trainingsprogramma voor jongeren om ze een andere kant dan geweld te laten zien (Community and Capacity Building). Hun doel is om pleitbezorgers op te leiden voor Palestina, die in gesprek kunnen gaan met buitenlanders (waaronder de dichtstbijzijnde buitenlanders: de Israëli’s)
Demonstratie tegen de muur samen met de vrouwen van Women's day.
Vandaag kwamen we dezelfde vrouwen tegen die we gisteren bij Wi'Am tegenkwamen. Nu bij een weg die was versperd door Razor wire met daarachter militairen met automatische geweren en traangaspistolen.
Het was uiterst duidelijk. We mogen de weg naar de "MUUR" niet vervolgen.
Er zijn denken we ongeveer 150 mensen. Vrouwen, Mannen, kinderen , enkele "internationals" waaronder CPT-ers en een 8-tal TV ploegen + de nodige fotografen. Er worden toespraken gehouden bij het prikkeldraad, rozen uitgedeeld aan vrouwen. Vrouwen zijn het die de bezetting voelen. ze moeten voor de kinderen zorgen, ze hebben zonen verloren. De toespraken zijn heftig en vol vuur. Een schaap raakt verstrikt in het draad. Er wordt wat heen en weer geschoven met de rol draad , terwijl de toespraken doorgaan. De militair met de leiding zegt tegen een paar jongens dat ze op moeten houden. Jonge jongens gaan aan de rol draad trekken. Een oude man wordt echt boos en wil over het draad heen. Het loopt daarna weer rustiger. Uiteindelijk gaat iedereen weer naar huis. Het is niet uit de hand gelopen. gelukkig!
Mensen zijn boos, de Israëlische militairen zijn over het algemeen jonge dienstplichtigen. Is dit een symbolische situatie voor wat zich in het groot ook afspeelt?
Na afloop heeft Char - de cpt delegatieleidster- de militairen toegesproken. Ze heeft hen gezegd hoe moeilijk hun werk is, dat de Palestijnen voor hun rechten opkomen en dat wij ook de militairen vrede toewensen. Allen zijn mensen met een hart.
Tot zover, groet van Aart en Maarten
Bezoek aan Wi'Am
Ons eerste bezoek is aan het Palestinian Conflict Resolution Centre Wi’am. Directeur Zoughbi vertelt, dat hij goede contacten heeft met IFOR (die het hoofdkantoor heeft in Alkmaar). Ze kennen het AVP (Alternatives to Violence Programme), dat ook in Nederland wordt aangeboden. Zij zijn getraind door AVP Zuid Afrika.
Ze houden zich bezig met jongeren, vrouwen, kinderen. Bij de kinderen ligt de nadruk op traumaverwerking. Ruim 80% van de kinderen heeft traumatische ervaringen. Er zijn veel stress-gerelateerde ziekten. Mensen zijn gevangenen van permanente angst. De regelmatige controles hebben een vernederende werking. Veel vrouwen zijn het slachtoffer van geprojecteerde boosheid, die gaat van man op vrouw op kind op hond op kat.
Holy Land Trust
Deze richt zich vooral op Vredesopbouw door het trainen van mensen in geweldloosheid. Het gaat zowel over politiek als over conflicthantering. Zij proberen mensen bewust te maken, van wat geweld is, dat ze zelf ook in hun taalgebruik geweld gebruiken. Zij trainen iedereen inclusief Hamasstrijders.
Zij voeren de discussie met mensen over wat geweldloosheid is: een strategische, een pragmatische of een principiële keuze. Hun missie is om een beweging van geweldloosheid op te bouwen in Palestina.
Badil
Deze organisatie houdt zich vooral bezig met de ontheemde Palestijnen (dat zijn er 7,5 miljoen). Het officiële aantal wordt altijd veel lager aangegeven. Dat gaat dan om de mensen, die in door de UN erkende vluchtelingenkampen wonen. Er zijn echter veel vluchtelingen in niet erkende kampen. Badils grootste zorg gaat uit naar de ontheemden (en hun rechten) binnen Israël en Palestina, een vergeten groep. Harim begint zijn verhaal met de uitspraak, dat het eigenlijk heel eenvoudig is (er zijn duizenden ingewikkelde details): Israel is al zestig jaar bezig zo veel mogelijk land onder controle te krijgen met zo weinig mogelijk Palestijnen. Het vertoont volgens hem grote gelijkenis met de Apartheid in Zuid-Afrika.
Deheisha refugee Camp.
We zijn naar een PALESTIJNS vluchtelingenkamp (in Palestina) gegaan en hebben daar bij een familie overnacht. Kamp Deheisha is aan de zuidkant van Bethlehem.
Atallah, onze gids, heeft ons meegenomen naar het dak van het Gemeenschapshuis van Deheisha.
Hij wees ons op de nieuwe joodse nederzettingen en hoe één nederzetting er vooral is om het laand waar de waterbronnen zijn bezet te houden. Er wonen daar nauwelijks mensen. Je kon zien hoe Bethlehem omringd gaat worden door nederzettingen.
In het kamp wonen op 1 km2 17000 mensen. Het zijn dezelfde families die er in 1948 begonnen en er tot 1955 in tenten leefden. Ze moesten vluchten uit het westelijke deel van Palestina omdat de direct na het uitroepen van de Joodse staat de Palestijnse dorpen werden “ontruimd”. Nog steeds wonen deze mensen in dit kamp (nu al de derde generatie). Na 1950 heeft de VN iedere familie voorzien van een betonnen huis van 3x4 meter. Daarover en omheen zijn grotere huizen gebouwd. Nu kunnen ze alleen nog maar omhoog om meer plaats voor de eigen mensen te maken. Ze kunnen nergens anders heen of ze moeten emigreren…. Voor de eerste intifada was er werk in omliggende gebied – vooral in de bouw. Na de intifada steeds minder . Nu is 70 % zonder werk.
Derde dag.
Vergadering over de dag:
We hebben met elkaar besproken wat we bij de tweede dag hebben ervaren en hoe we ons voelden.
Verder hebben we de aanwezigheid bij de demonstratie doorgenomen. Een aantal scenario’s zijn de revue gepasseerd en hoe we dan zouden reageren.
Rapprochement Center (voor toenadering tussen mensen onderling)
George heeft ons verteld over de activiteiten, die begonnen na de 1e intifada in 1987. Ze zijn vooral bezig geweest met samenlevingsopbouw. Door het aanleggen van gemeenschappelijke dorpstuinen hebben ze dorpjes economisch onafhankelijker en meer zelfvoorzienend gemaakt.
Dat kwam goed van pas, toen bij een belastingweigering (no representation: no taxation) de streek 42 dagen werd afgesloten en er geen boodschappen gedaan konden worden. Dorpelingen konden bij elkaar fruit en melk ’s nachts op de stoep zetten, wat een geweldige onderlinge steun betekende.
Intussen is de organisatie gestart met ISM (International Solidarity Movement) om ook het Palestijnse geweldloze verzet te laten zien. De media laten al genoeg Palestijns geweld zien.
Ze hebben ook een alternatief media project (IBMC), een ‘andere’ reisorganisatie (Alternative Travel Programme) en een trainingsprogramma voor jongeren om ze een andere kant dan geweld te laten zien (Community and Capacity Building). Hun doel is om pleitbezorgers op te leiden voor Palestina, die in gesprek kunnen gaan met buitenlanders (waaronder de dichtstbijzijnde buitenlanders: de Israëli’s)
Demonstratie tegen de muur samen met de vrouwen van Women's day.
Vandaag kwamen we dezelfde vrouwen tegen die we gisteren bij Wi'Am tegenkwamen. Nu bij een weg die was versperd door Razor wire met daarachter militairen met automatische geweren en traangaspistolen.
Het was uiterst duidelijk. We mogen de weg naar de "MUUR" niet vervolgen.
Er zijn denken we ongeveer 150 mensen. Vrouwen, Mannen, kinderen , enkele "internationals" waaronder CPT-ers en een 8-tal TV ploegen + de nodige fotografen. Er worden toespraken gehouden bij het prikkeldraad, rozen uitgedeeld aan vrouwen. Vrouwen zijn het die de bezetting voelen. ze moeten voor de kinderen zorgen, ze hebben zonen verloren. De toespraken zijn heftig en vol vuur. Een schaap raakt verstrikt in het draad. Er wordt wat heen en weer geschoven met de rol draad , terwijl de toespraken doorgaan. De militair met de leiding zegt tegen een paar jongens dat ze op moeten houden. Jonge jongens gaan aan de rol draad trekken. Een oude man wordt echt boos en wil over het draad heen. Het loopt daarna weer rustiger. Uiteindelijk gaat iedereen weer naar huis. Het is niet uit de hand gelopen. gelukkig!
Mensen zijn boos, de Israëlische militairen zijn over het algemeen jonge dienstplichtigen. Is dit een symbolische situatie voor wat zich in het groot ook afspeelt?
Na afloop heeft Char - de cpt delegatieleidster- de militairen toegesproken. Ze heeft hen gezegd hoe moeilijk hun werk is, dat de Palestijnen voor hun rechten opkomen en dat wij ook de militairen vrede toewensen. Allen zijn mensen met een hart.
Tot zover, groet van Aart en Maarten
-
20 Maart 2009 - 16:17
Arjenne:
lieve maarten en aart
ik wens jullie alle goeds en alle sterkte die jullie nodig hebben!
vredesgroet van
arjenne -
20 Maart 2009 - 16:21
James Fehr:
Dear Maarten, thanks for your lively reports! Your experiences are much like mine were in January during the last CPT delegation. All the best,
J -
20 Maart 2009 - 20:13
Janny Bannink:
Hallo Maarten, Bedankt voor het indrukwekkende verslag, die je ons allemaal gestuurd hebt. Ik wens je een goede tijd daar. -
20 Maart 2009 - 20:37
Sonja Van Berkum:
Hoi Maarten en Aart,
Interessant om jullie verslagen te lezen!
Veel succes en sterkte.
Sonja -
20 Maart 2009 - 20:48
Miny Tinbergen:
Dag Maarten en Aart,
(Inderdaad Aart, de moeder van Nelleke Tinbergen!)
Jullie verslag vind ik boeiend en indrukwekkend. Wat daar gebeurt is dichterbij doordat jullie daar zijn.
Hartelijke groet en alle goeds, Miny -
20 Maart 2009 - 23:41
Anneke Nusselder:
Ik lees met jullie verslagen met veel belangstelling. Bedankt dat jullie de moeite nemen om ons zo gedetailleerd te informeren. Je moet je er elke keer toch weer even toe zetten. Voor mij is het een manier om ook een beetje achter de schermen te kijken. -
21 Maart 2009 - 05:28
Hans Doosje:
als ik jullie verslagen lees roept het iedere keer weer een gevoel op van wat een activiteiten worden daar ontplooit, hoe kan het dat dit tot zo weinig resultaat leidt?
Hoewel het voor mij als buitenstaander soms moeilijk is de verbanden te leggen vind ik het met name erg indrukwekkend. -
22 Maart 2009 - 14:55
Janna Postma:
Lieve Aart en Maarten, veel moed, veel vreugde met alle vredesmensen daar! Was net klaar met preekschets voor Kerk en Vrede over Jeruzalem-psalm 122/de intocht(Jozua) met maaltijd op het gras/spijziging door Jezus/Efeziërs 2, de muur gebroken! Toen zag ik jullie bericht. Meteen doorgestuurd aan K&V. Zal vanavond in de huisdienst in Delft prints meenemen om de bijbelteksten tot leven te brengen.
Vrede en alle goeds,
Janna
-
23 Maart 2009 - 22:29
Jeanet:
Ik las je berichten over de 2e en de 3e dag.
en volg jullie reis verder. Wederom, veel succes met jullie missie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
